Hayat yine bir sürprizi ile karşımda. Bir karar vermem gerekiyor. Birilerini ardımda bırakıp gitmem gerekiyor. Hayatımı, sorumluluklarımı tamamen değiştirmem gerekiyor. Aslında bir anlamda mecbur bırakılıyorum buna. Benim yapabildiğim gelip geçenlere hatta geçirenlere öyle sakin bir şekilde bakmak. Kendi içimde kararlarımı vermek. İhanetin, vefanın ve vefasızlığın ne olduğunu bir kez daha öğreniyorum. Benim sorunum bu zaten. Her defasında ilk kez güveniyor gibi güveniyorum. Koşulsuz, şartsız. Sonunu bile bile gidiyorum yola.
Pollyanna misali daha geç olmadan fark ettiğim için mutlu oluyorum üstelik. Ne aptalca...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder