Eski Sevgili İle Barışılır Mı?

Sakin Selanik hayatı devam ediyor..

En azından ediyordu. Burda hiçbir şeye sinirlenmiyorum. Hatta bir süredir bir şeylere sinirlenmediğimi fark edip etrafıma bakıyorum bir şeylere takayım diye ama imkanı yok. Hislerimi aldırmış gibiyim.

En azından öyleydim bugüne kadar. Bugün beklenmedik bir telefon aldım. Eski sevgilimin sabahın köründe çalan telefonu ile uyandım. Uyandığımda hayatın çok anlamlı olmadığını ve yaşamanın gereksiz bir şey olduğunu düşünen insanlardanım. Mümkünse kimse ilk sigaramı ve kahvemi içene kadar benimle konuşmasın. Telefonda bana mail attığını ve neden yanıt vermediğimi soruyordu. Saate baktım 09.50

-Uyuyordum.

-Sen bu saate kadar uyumazsın. 

-Nerden biliyorsun?

-Yani uyumazdın. 

-Artık uyuyorum. Hem bu uyku muhabbetini bitirsek? Gece geç saate kadar çalıştım. O yüzden uyuyorum.

-Tamam ama bir mail attım sana uyanınca bakar mısın?

-Ne maili?

-Bakınca anlarsın.

-Olur bakarım.

Uyku falan haram tabi. Kalktım bir kahve yapıp sigaramı yaptım ve bilgisayarın başına geçtim. Kısa bir hal hatır soruştan sonra asıl konuya giriş yapmış. Acaba barışmamız mümkün olabilir miymiş? Yani bir çok şeyin geride kaldığını biliyormuş ama yeni bir başlangıç birçok şeyi yeniden canlandırabilirmiş. 

Ayrılığımızı daha basit konularla açıklamam gerek galiba. Annem bu dünyada en sevdiğim, yakasını bırakmayan kanser ile savaşırken hep yanındaydım. Bir an olsun ayrılmadık. Ben korkularımı onda yok ediyordum. O da korkularını benim içimde eritiyordu. Hastane yatağında evimize gittiğimizde neler yapacağımızı anlatıyorduk birbirimize. Yemek yapacaktık mesela ya da köpeğimizle uzun yürüyüşlere çıkacaktık. Kimseye söylemeyecektik. Sadece ikimiz olacaktık. 1 ay boyunca oldukça yıpratıcı ve yorucu bir hastane süreci yaşadık. Bu dönemde tüm arkadaşlarım yanımdaydı. Hepsi çiçekleri çok sevdiği için anneme çiçek getiriyor ancak içeri alınmadığı için fotoğraflarını çekip anneme gösteriyorlardı. Annem konuşamıyor olsa da yazarak hepsine tek tek teşekkür ediyor gözleri yaşarıyordu. Bu dönem de ben bitmiş, neredeyse okeye dönüyordum. Eve gitmiyordum, hiçbir şey yemiyor sadece kahve, su ve sigara ile yaşıyordum. Fakat benim sevgilim hastaneye gelmedi. Ona gelebileceğini alnında eşcinsel yazmadığını, kimsenin anlamayacağını söyledim. Aldığım yanıt çok doyurucuydu. "Cinnamon kusura bakma ama biliyorsun benim desarj olmam gereken bir işim var." Efendim? Pardon? Bana mı dedin? O gün bitti benim için. Tamam insanlar hastaneden hoşlanmıyor ve giremiyor olabilirler ama en azından beş dakika olsun beni görmeye gelebilirdi. Gelmedi. Benim için de bitti. Şimdi geri dönmemi istiyor. Ben gideli çok oldu. Geri dönmeye de niyetim yok.